nee, ik ben geen fan

Geniet met me mee van dit schitterend stukje jeugdliteratuur:

In de gang zag ik oom Adelmuis staan.

'De sleutel! Alstublieft, de sleutel!' brulde ik.

Ik kon het niet meer ophouden!

'Hè? Wat? Gepeupel?' vroeg mijn oom en hield zijn hand achter zijn oor, om beter te kunnen horen.

'De sleutel! De sleutel van het TOILET!'

'Wat moet jij met ballet?'

'OOOOOM!' gilde ik nog wanhopiger in zijn oor. 'Ik heb de sleutel van de wc nodig!'

'Ah, de sleutel, ja... ik weet niet waar ik die gelaten heb. Misschien in de keukenla, of in mijn bureau... of, nee...' mompelde mijn oom.

'HET IS DRINGEND, OOM! ZEER DRINGEND!' gilde Benjamin, en trok oom Adelmuis aan zijn mouw.

Geweldig toch, die spraakverwarring: sleutel-gepeupel, toilet-ballet. En dan die schitterend onverwachte wending wanneer die oom niet meer weet waar hij de sleutel heeft gelaten. Heel verrassend en origineel! Geweldige karakterschets, vooral van die oom met de enorm goed gekozen naam 'Adelmuis'. Sterk qua inlevingsvermogen ook, dit stukje proza. Je voelt als lezer haast werkelijk wat het hoofdpersonage doormaakt. En dan spreek ik nog niet over de heerlijk suggestieve illustraties van een sleutel met een kaartje 'toilet' aan vast, het rolletje wc-papier boven elke bladzijde (een plezierige knipoog naar het onderliggende thema) en de erg geslaagde verschillende lettertypes in de tekst. Klasse!

Dit is wat door de kinderen in Vlaanderen momenteel het meest gelezen wordt.

(Fragment uit Welkom op kasteel Vrekkenstein van Geronimo Stilton)