zaterdag 28 februari 2009

top 30 vijfentwintig jaar geleden


Precies 25 jaar geleden kwamen When The Lady Smiles van Golden Earring en Love Is A Battlefield van Pat Benatar binnen op respectievelijk plaats 19 en 22 in de Radio 2 Top 30. Fraction Too Much Friction (Tim Finn) was de hoogste nieuwkomer op 8, maar was vier weken eerder al eens even komen opduiken en weer verdwenen. Only You (Flying Pickets op 11), Love Me Just A Little Bit More (Dolly Dots op 14), Here Comes The Rain Again (Eurythmics op 18) en Jump (Van Halen op 23) hadden hun beste tijd gehad en waren allemaal op de terugweg. Thriller (Michael Jackson op 6) viel net uit de top 5. Op 5 stond Relax van Frankie Goes To Hollywood. Radio Ga Ga (Queen) steeg van 7 naar 2, waar het nog een paar weken zou blijven staan voor het de nieuwe nummer 1 zou worden. Maar voorlopig stond Paul Young met Love Of The Common People al voor de vierde week stevig aan de top.

In die tijd had je nog van die fantastische singlehoezen, waarop de kop van de zanger met stoere blik en dat jaren-80-kapsel waar ik destijds echt jaloers op was.

7 opmerkingen:

  1. Even een reactie op een postje dat ondertussen al in de archieven van deze blog beland is...
    het postje over de jeugdauteurs die er volgens velen niet veel van bakken. De populaire pulp zoals het minachtend genomed wordt.

    Ach weet je, als zo'n boek een kind, dat anders met een grote boog om de boekenkast loopt, aan het lezen krijgt, dan zal ik dat zeker niet tegenhouden. Het is zoals met de hamburgertenten, op een dag groeien ze op en ontdekken ze dat een goed gebakken biefstuk of een sappig stuk verse vis vééééél lekkerder is. En dan ligt de boekenwereld aan hun voeten.
    Al dat elitair gewauwel als zou het een schande zijn als je je kind 'pulp' laat lezen, werkt mij al langer verschrikkelijk op de zenuwen. Ik ben geen fan van die vervelende Muis die niet eens een schrijver heeft en waarvan de letterzetting mij hoofdpijn bezorgt. Maar ik heb zelf een zoon die gillend wegloopt als hij moet lezen.
    Het enige wat hij puur uit plezier vastneemt en echt leest is... juist ...
    Moet ik dat uit zijn handen rukken?
    Ik dacht het niet.
    En moet ik nog weigeren om bijv. Dolfje Weerwolfje voor te lezen als hij het een tiende keer wil horen? Of Malus van Marc De Bel? De zusjes Kriegel enz...
    Ik dacht het ook niet. Ik vind die verhalen origineel en leuk bedacht, en hij geniet van die verhalen, net zoals ik vroeger genoot van 'De Vijf'.
    Er wordt veel te vaak neergekeken op auteurs die misschien niet zo literair schrijven, maar wel de kunst verstaan om zelfs moeilijke lezers te verwonderen en te blijven boeien.
    En ja, hij krijgt ook de klassiekers voorgeschoteld. Maar waar ik loop over te zwijmelen, en met mij diegenen die uilen, leeuwen en welpen uitdelen, daar wordt hij soms niet eens warm of koud van. Is dat erg? Soms steekt het eens. Heel even, maar dan troost ik mij met de gedachte dat hij wél de kunst verstaat om zich helemaal te verliezen in een boek. En hij heeft nog een heel leven om stapjesgewijs al die andere auteurs te ontdekken.

    Aan al de critici die zo goed weten hoe men een goed boek moet schrijven, en hoe het zéker niet moet. Ik zou zeggen: ga ervoor! Of blijven de beste stuurlui voor eeuwig aan wal staan?

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik ben het helemaal eens met de reactie van Inge Bergh. Ik heb ook liever dat mijn kinderen Geronimo Stilton en Roald Dahl en Marc De Bel lezen dan helemaal niets. Als ik zie hoe ze genieten van die boeken en als ik hoor hoe enthousiast ze daarover komen vertellen, ben ik blij dat ze, net als ik, plezier vinden in lezen. Bovendien is er volgens mij niets mis met de inhoud van die boeken. Meer moet dat niet zijn.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Idem dito mijn reactie, twee postjes hieronder (bij GS). Ik vind het verschrikkelijk dat er zo betuttelend wordt gedaan ... LeesPLEZIER staat volgens mij nog altijd erg hoog op het lijstje ...
    Ik blijf het houden op een goeie, gezonde mix.
    Groetjes,
    Inge M.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. @Inge: Het zit hem nou precies in het voorbeeld van de hamburgertenten dat jij noemt: als kinderen groot worden met uitsluitend fast food, dan groeien ze daar niet overheen, maar denken ze dat eten zo hoort te smaken. Grote delen van de bevolking lusten geen eten als het niet driedubbel voorbewerkt en met massa's zout overgoten is. Het is niet zo dat je 'op een dag ontdekt dat een stuk vis veel lekkerder is'; het smaakt te raar, te flauw en je moet er te veel moeite voor doen, veel meer dan voor een zakje lauwe frites en een prefab hamburger.

    Je schrijft over de gezonde mix en dat is nu juist waar het om gaat. Als je altijd gezond en lekker eet, dan maakt een sporadisch bezoekje aan de hamburgertent niet uit. Maar als je alleen maar smaakversterkers uit piepschuimbakjes eet, dan denk je dat dát de norm is. Bovendien ga jij er (net als in de post van 20 februari hieronder) vanuit dat je bij goede boeken geen leesplezier kunt hebben, maar dat is gewoon niet waar.

    Overigens, dat ik bepaalde boeken niet wil lezen, betekent niet dat ik zélf boeken wil schrijven. Bovendien is dat ook helemaal niet nodig, want er zijn meer dan genoeg schrijvers die prachtige dingen maken; meer dan ik ooit in mijn leven zal kunnen lezen.

    @ licht in de duisternis: Je schrijft dat er niets mis is met de inhoud van 'die' boeken, en dat ben ik niet met je eens. Dit soort boeken heet vaak 'realistisch en herkenbaar', maar persoonlijk herken ik er weinig in. Thema's die maar voor een klein deel van de bevolking tot de alledaagse werkelijkheid behoren, worden gepresenteerd alsof het leven nu eenmaal zo is. Zonder dat het enige toegevoegde waarde heeft, gaan personages uit een soort gewoonte scheldend en onverschillig met elkaar om (want dat is realistisch), het verhaal is vlak en de stijl vaak om te snijden. Ik heb niet het idee dat ik buiten de werkelijkheid leef, maar ik kan me zinniger tijdsbestedingen voorstellen dan het lezen van een slechtgeschreven boek dat thema's als loverboys en ecstasy bij mijn negenjarige introduceert. Er zitten vast boeken bij waar inhoudelijk weinig op aan te merken valt, maar ik als er zo veel meer is, waarom zou je dan voor minder gaan?

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ik heb op zich geen probleem met een boek waar niet zo veel in zit (om het woord pulp nu eens niet te gebruiken). Ik heb er wel een probleem mee dat die boeken zo een gigantisch deel van de markt uitmaken. Een reeks als GS op zich kan kinderen al aan het lezen houden van deze reeks, en ván het lezen van iets anders.

    Dat heb je trouwens niet alleen met boeken. Ik loop ook niet hoog op met de kinderprogramma's van Studio 100 (Bumba uitgezonderd). Zo een groot percentage van de Ketnetprogramma's is van Studio 100, en bij die programma's die dat niet zijn lijkt Studio 100 ondertussen al de norm geworden.
    Er wordt daar wel eens de vergelijking gemaakt met fast-food. Ik heb eens een discussie gehad met Hans Bourlon die daar niet gelukkig mee was. Hij beweerde dat fast-food ongezond is en hij daagde iedereen uit om aan te tonen dat zijn programma's schadelijk zouden zijn. En op zich heeft hij natuurlijk gelijk. Als je alle vetten en voedingssupplementen uit hamburgers zou halen, dan zijn ze misschien ook niet ongezond meer. Maar je krijgt er natuurlijk ook geen vitaminen en andere broodnodige voedingsstoffen mee binnen! En dat is er net schadelijk aan.
    Het probleem is niet dat er programma's van Studio 100 of boeken waar zo goed als niets kwaliteitsvol instaat bestaan. Het probleem is dat die programma's en boeken zo een groot deel van de markt uitmaken dat ze kinderen volledig kunnen weghouden van wat wél meer vitaminen heeft. GS alleen al houdt kinderen aan het lezen van GS. En moest het daar nog niet genoeg aan hebben dan bindt het de kinderen aan zich met nevenreeksen zoals TS en OT. Dát is het probleem. En dat lees ik ook in de reacties hierboven van ouders met kinderen: hun zoon of dochter vindt leesplezier in die boeken, maar komt niet toe aan het lezen van iets anders. Er zijn van GS en nevenreeksen nu al 55 (!) boeken verschenen, op amper zes jaar tijd, en elke maand verschijnt er wel weer een nieuw.

    En aan Roald Dahl vind ik absoluut niks mis hoor. Die was heel goed in zijn tijd.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. @Pascale, hier zijn twee Inges, misschien haal je ons door elkaar. En wij schrijven wel ;-)

    @Stefan, dat overgrote deel, dat is het hem natuurlijk juist ... Het was eigenlijk veeleer het betuttelende dat mij ergerde. Groetjes, Inge M.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. @ Inge M.: Ik heb jullie inderdaad door elkaar gehaald; ik ging ervan uit dat de Inge van 20 februari en bovenstaande Inges dezelfde waren. Excuus. En bedankt voor je bericht, je hoort zo snel mogelijk van me!

    BeantwoordenVerwijderen