Gisteren hadden we Edward van de Vendel te gast in de bibliotheek. Hij onthulde er zijn Gouden Lijstje. Wie deze blog volgt weet dat dat een plek is in onze eigen walk of fame.
Edward vertelde me dat hij bijna nooit thuis schrijft. Meestal schrijft hij op café of in de trein. Omdat hij drie uur treinen moest om bij ons te geraken had hij zijn schriftje ook mee. Het is een eenvoudig schriftje met een zwarte kaft en ertussenin een heleboel post-its gekleefd om gauw iets terug te vinden. Elk blad is tot het randje volgeschreven. Ik heb het even mogen inkijken. Een klein moment, maar voor mij toch wel bijzonder. Weten dat je verhalen in wording in je handen mag houden.
Op het filmpje zie je Edward terwijl hij met de kinderen een gedicht leest uit De groeten van Superguppie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten