Harm de Jonge jarig

Vandaag wordt Harm de Jonge 70. Een dag voordat hij zichzelf misschien een eerste Gouden Uil cadeau doet.

In Jesse ‘ballewal-tsji’ (10+, Vlag & Wimpel 1999) geeft Harm de Jonge ontroerend mooi de hoop tegen beter weten in weer waaraan Jesse, die tracht te overleven in een platgebombardeerde Joodse wijk in de Tweede Wereldoorlog en wacht tot zijn ouders hem komen halen, zich vastklampt.

Vleugels voor Jorre (10+, nominatie Gouden Uil 2001) is een stuk lichtvoetiger, op het absurde af. Jorre, geboren met een groot hoofd, is hoogbegaafd of knettergek. Het is maar hoe je het bekijkt. Zijn vriendschap met het meisje Bonnie bestaat uit het aan elkaar ruiken op een klif en fantaseren over Vogeleiland. Daar is het waar Jorre naartoe wil. En daarom bouwt hij allerlei vliegende en neerstortende tuigen.

Harm de Jonges beste boek is voor mij Josja Pruis (11+, Woutertje Pieterse Prijs 2007, nominatie Gouden Uil 2007). De grote kracht van het boek zit hem echter in de manier waarop de kinderen Josja’s ziekte - schizofrenie - trachten te vatten. Ze proberen het te begrijpen, zoeken naar hun eigen kinderlijke interpretatie ervan en maken het op hun manier beeldend. Dat zorgt ervoor dat er een soort luchtigheid over het verhaal blijft hangen. Het wordt nooit te zwaar.

Wat ik vind van Tjibbe Tjabbes’ wereldreis (10+) kan je lezen in mijn stukje over de nominaties van de Gouden Uil van een paar dagen geleden.

Mijn score:
Jesse ‘ballewal-tsji’ ===
Vleugels voor Jorre ====
Josja Pruis ====
Tjibbe Tjabbes’ wereldreis ===