Ik ben vanmiddag even langs de plaatselijke doe-het-zelfzaak gereden voor een gordijnstang. Je weet wel, zo een baar waaraan gordijnen worden opgehangen. Ik had die nodig om een apart hoekje in te richten in onze bibliotheek, waar kinderen knus en gezellig boeken over liefde en vriendschap kunnen lezen. Zo'n stang kost amper 24 euro.
ik: Zou u een factuur kunnen maken op naam van de gemeente?
verkoopster 1: Oei, dat doe ik eigenlijk nooit. Daar moet ik verkoopster 2 voor vragen.
(Verkoopster 2 wordt omgeroepen naar de kassa te komen.)
verkoopster 2: Waarmee kan ik helpen?
verkoopster 1: Meneer zou hiervoor een factuur willen.
verkoopster 2: En betaalt u onmiddellijk of...
ik: Nee nee, de factuur moet aan de gemeente bezorgd worden en dan wordt dat gewoon op jullie rekening overgeschreven.
verkoopster 2: Oei, dat doen wij normaal niet. Daar moet ik even toestemming voor gaan vragen.
(Verkoopster 2 verdwijnt. Ik wacht en wacht. Verkoopster 1 zit ondertussen ongemakkelijk op haar stoel te wiebelen en doet haar best mij niet aan te kijken. Het wachten duurt steeds langer. Ik begin wat in een reclamefolder te bladeren. En daarna bekijk ik schijnbaar geïnteresseerd een voor een alle artikelen in het rek met fietsonderdelen. Uiteindelijk komt verkoopster 2 weer aangelopen.)
verkoopster 2: Het mag! Even kijken hoe dat nu moet.
(Verkoopster 2 zoekt onder de toonbank naar een map en haalt er een blad uit, een soort van stappenplan voor gevallen als dat van mij.)
verkoopster 2: Ah, ik moet eerst een nummer op dit formulier schrijven.
(Een andere map wordt gezocht. Verkoopster 2 begint ijverig te bladeren tot ze vindt wat ze zoekt. Op het blad met allemaal nummers en namen wordt een nieuw nummer toegevoegd, samen met mijn naam. Nu schrijft verkoopster 2 het nummer ook op haar formulier. Vervolgens handelt ze het hele stappenplan verder af terwijl ze mij luidop getuige laat zijn van alle handelingen die ze op de computer doet. Het zijn er heel wat.)
verkoopster 2: En nu moet er nog een stempel op.
(Ze begint koortsachtig alle laden te doorzoeken.)
verkoopster 2: Weet je, normaal doet verkoopster 3 dit soort zaken, maar vandaag is ze er niet.
(Tenslotte richt ze zich tot verkoopster 1.)
Verkoopster 2: Weet jij misschien waar die stempel ligt?
(Verkoopster 1 haalt haar schouders op.)
verkoopster 2: Dan moet ik even gaan vragen op het bureel.
(Ze verdwijnt weer. Ondertussen neem ik mijn wachtpose weer aan. Ik glimlach vriendelijk naar alle klanten die langzaam aan de kassa voorbijdruppelen en maak hen duidelijk dat ze voor mogen. Af en toe excuseer ik me omdat ik genant in de weg sta. Het bureel moet waarschijnlijk in een ander dorp zijn. Ik verlies mijn geduld niet. Uiteindelijk komt verkoopster 2 weer aangelopen. Ze houdt triomfantelijk een stempel omhoog. Op het moment dat ze de stempel wil plaatsen, houdt ze zich plots in.)
verkoopster 2: Ik zal misschien eerst even proberen op een papiertje.
(Ik werp haar een begrijpende blik toe.)
verkoopster 2: Zo, zullen we de factuur opsturen?
Ik bedenk even hoeveel het uurloon van een verkoopster moet bedragen en weeg dat af tegen de luttele 24 euro die aan mij verdiend kan worden. Ik besluit dat ik de zaak een postzegel zal besparen en stel voor de factuur zelf mee te nemen.
ik: Zou u een factuur kunnen maken op naam van de gemeente?
verkoopster 1: Oei, dat doe ik eigenlijk nooit. Daar moet ik verkoopster 2 voor vragen.
(Verkoopster 2 wordt omgeroepen naar de kassa te komen.)
verkoopster 2: Waarmee kan ik helpen?
verkoopster 1: Meneer zou hiervoor een factuur willen.
verkoopster 2: En betaalt u onmiddellijk of...
ik: Nee nee, de factuur moet aan de gemeente bezorgd worden en dan wordt dat gewoon op jullie rekening overgeschreven.
verkoopster 2: Oei, dat doen wij normaal niet. Daar moet ik even toestemming voor gaan vragen.
(Verkoopster 2 verdwijnt. Ik wacht en wacht. Verkoopster 1 zit ondertussen ongemakkelijk op haar stoel te wiebelen en doet haar best mij niet aan te kijken. Het wachten duurt steeds langer. Ik begin wat in een reclamefolder te bladeren. En daarna bekijk ik schijnbaar geïnteresseerd een voor een alle artikelen in het rek met fietsonderdelen. Uiteindelijk komt verkoopster 2 weer aangelopen.)
verkoopster 2: Het mag! Even kijken hoe dat nu moet.
(Verkoopster 2 zoekt onder de toonbank naar een map en haalt er een blad uit, een soort van stappenplan voor gevallen als dat van mij.)
verkoopster 2: Ah, ik moet eerst een nummer op dit formulier schrijven.
(Een andere map wordt gezocht. Verkoopster 2 begint ijverig te bladeren tot ze vindt wat ze zoekt. Op het blad met allemaal nummers en namen wordt een nieuw nummer toegevoegd, samen met mijn naam. Nu schrijft verkoopster 2 het nummer ook op haar formulier. Vervolgens handelt ze het hele stappenplan verder af terwijl ze mij luidop getuige laat zijn van alle handelingen die ze op de computer doet. Het zijn er heel wat.)
verkoopster 2: En nu moet er nog een stempel op.
(Ze begint koortsachtig alle laden te doorzoeken.)
verkoopster 2: Weet je, normaal doet verkoopster 3 dit soort zaken, maar vandaag is ze er niet.
(Tenslotte richt ze zich tot verkoopster 1.)
Verkoopster 2: Weet jij misschien waar die stempel ligt?
(Verkoopster 1 haalt haar schouders op.)
verkoopster 2: Dan moet ik even gaan vragen op het bureel.
(Ze verdwijnt weer. Ondertussen neem ik mijn wachtpose weer aan. Ik glimlach vriendelijk naar alle klanten die langzaam aan de kassa voorbijdruppelen en maak hen duidelijk dat ze voor mogen. Af en toe excuseer ik me omdat ik genant in de weg sta. Het bureel moet waarschijnlijk in een ander dorp zijn. Ik verlies mijn geduld niet. Uiteindelijk komt verkoopster 2 weer aangelopen. Ze houdt triomfantelijk een stempel omhoog. Op het moment dat ze de stempel wil plaatsen, houdt ze zich plots in.)
verkoopster 2: Ik zal misschien eerst even proberen op een papiertje.
(Ik werp haar een begrijpende blik toe.)
verkoopster 2: Zo, zullen we de factuur opsturen?
Ik bedenk even hoeveel het uurloon van een verkoopster moet bedragen en weeg dat af tegen de luttele 24 euro die aan mij verdiend kan worden. Ik besluit dat ik de zaak een postzegel zal besparen en stel voor de factuur zelf mee te nemen.
Ongelooflijk maar waar, dit verhaal kreeg vandaag nog een vervolgje. Ik kreeg namiddag een telefoon van Annick van onze rekendienst:
BeantwoordenVerwijderenAnnick: Stefan, ben jij gisteren gaan winkelen bij X?
ik: Ja.
Annick: Wel, die hebben zonet gebeld. Ze hebben een stempel op de factuur gezet...
ik (diepe zucht): Ja, daar weet ik van!
Annick: En ze vragen of jij bij die stempel nog een datum en een factuurnummer wil schrijven, want dat waren ze gisteren vergeten.
Hoi Stefan,
BeantwoordenVerwijderenkan jij me de gegevens van deze zaak doorgeven, dan kan ik daar gaan solliciteren. Ik denk dat ze wel baat hebben aan een meer 'flexibel en ervaren' personeelslid (of mischien wel filiaalhouder...)