Nog even over Heide Boonen...
Het fascineert me waar bij auteurs de muze zit. Vanwaar ideeën komen en hoe die verder rijpen tot wat vele pagina's later een heel boek wordt.
Heide vertelde dat het bij haar steeds begint als een beeld dat plots in haar hoofd opkomt. Een beeld met een landschap, een personage of meer misschien. Een sfeer die in de lucht hangt. Daarna begint ze zich af te vragen: Wat doet die daar? Waarom voelt die zich zo? Komt die ergens van of is die misschien ergens naartoe? Heel veel vragen voordat ten langen leste iets van een verhaal naar boven komt. Het is kiezen voor de moeilijke weg en dat siert haar. Als je haar boeken leest, kan je inderdaad begrijpen dat het zo gegaan is. Veel plaats voor emoties, gedachten, sfeer... Of zoals Heide zelf zegt: Ik schrijf alleen maar dunne boeken. Dat komt omdat er weinig in gebeurt. Hoe mensen zijn, en waarom ze reageren zoals ze reageren, daar gaat het vooral om.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten