Ons land is in goeie handen. In geval van nood kunnen we altijd rekenen op onze militairen. Je weet wel, die echte mannen met dat stoere imago. Die je zo ziet door de modder ploeteren, onder prikkeldraad door kruipen, gevaarlijke deathrides maken over diepe kloven, ontieglijk vroeg opstaan om zwaar bepakt loodzware marsen te houden, door weer en wind, in de kou of in de hitte. En bovenal: nooit een krimp geven. Want een militair is een echte man.
Maar gisteren zag ik er toch een die even uit zijn rol viel. Ik stak op de autosnelweg net een groen minibusje vol onverzettelijke landverdedigers voorbij, toen een van die soldaten aan het raam een groot donzig hoofdkussen nam, dat wat opklopte, en het comfortabel achter zijn rug plaatste om er zich tegenaan te vlijen.
Het kan maar deugd gedaan hebben...
(Een fototoestel had ik helaas niet bij de hand, maar ik vond op het web een foto van een andere soldaat die even uit zijn rol viel.)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten