Gisteren sloten we de Jeugdboekenweek af met een dansworkshop. Uitgangspunt was het boek Op spokenjacht van Udo Weigelt en Christa Unzner.
Het viel te verwachten: elf meisjes kwamen opdagen. Maar toch ook één dapper jongetje. Hij deed gretig mee, amuseerde zich zichtbaar. Maar toen ik op het einde vroeg of de workshop nu een 9 op 10 of een 10 op 10 waard was, was hij uiteraard de enige die riep om een 0 op 10. Tja, dansen is voor veel jongens toch niet cool genoeg. En toegeven dat het leuk is al zeker niet.
Het waren twee drukke weken. Met kleuterklassen gingen we op zoek naar kabouters in de bib. Klassen van het eerste en tweede leerjaar verkenden sprookjes. Boeken met veel fantasie kwamen aan bod tijdens het voorleesmoment op zaterdagmorgen en gisteren was er dus nog de dansworkshop als afsluiter. Het is allemaal goed geweest, maar toch ben ik blij dat het gedaan is. De rest van het jaar staan er nog een paar auteurslezingen geboekt, maar ik begin nu toch volop na te denken over ons programma voor volgend schooljaar.
Mijn ervaring is dat jongens ook graag dansen. Maar natuurlijk, als enige jongen tussen allemaal meisjes, dat is op die leeftijd wel iets anders...
BeantwoordenVerwijderen