donderdag 12 maart 2009

nooit wanhopen


Ergens in september of oktober is een van onze katers weggebleven. In het begin hoopten we nog dat Mie (ik weet het, het is een meisjesnaam, maar als je daar problemen mee hebt moet je bij Marleen zijn) na een paar dagen wel weer zou opduiken. Maar naarmate hij langer wegbleef begonnen we al te denken aan jagers, duivenliefhebbers of een ongeval.

Maar wie liep er gisterochtend plots rond het huis? Juist: Mie. Hij zag er goed uit. Helemaal niet alsof hij al die tijd verwilderd in de natuur heeft moeten overleven. We hebben geprobeerd om hem binnen te roepen, maar dat laatste stukje durfde hij niet echt. Wel merkten we na al die tijd toch een soort herkenning.

Ondertussen is Mie weer verdwenen. Komt hij nog terug? We weten het niet. Maar te weten dat hij nog leeft geeft toch al een goed gevoel.

4 opmerkingen:

  1. Die heeft vast een tweede thuis. Ik zou dat niet leuk vinden, maar ja, wat doe je eraan?

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Denk ik ook, Veerle. Wat bezielt mensen om een poes die in hun tuin loopt eten te geven en voor zichzelf te houden? Je kan toch wel vermoeden dat die kat van iemand is.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wat gek dat hij jullie huis niet in durfde. Hij heeft dat bij zijn tweede huis immers wel gedaan. Stond hij laag in de rangorde bij de andere katers?

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Tja Jan Paul, het zit wat ingewikkelder in elkaar. Mie was eigenlijk de kater van mijn vriendin. Toen ik twee jaar geleden bij haar introk heb ik mijn twee katers ook meegenomen. Die twee hebben het erg te verduren gehad, want Mie was heel bazig. Het waren tenslotte indringers op zijn territorium.
    Vorig jaar zijn we dan verhuisd. We hebben eerst mijn twee katers verhuisd en een tijdje later pas Mie. Dus toen waren de rollen omgekeerd.
    Toch is dat verschillende maanden goed gegaan, tot een half jaar later Mie dus plots verdwenen was.

    BeantwoordenVerwijderen