Jan Paul Schutten jarig

Vandaag wordt Jan Paul Schutten 39. Jan Paul begon na zijn studie communicatie als tekstschrijver te werken voor bedrijven. Maar al gauw ging hij ook kinderboeken schrijven. Alhoewel Jan Paul Schutten ook enkele niveauboeken voor beginnende lezers heeft geschreven, is hij toch vooral bekend door zijn informatieve boeken. Die schrijft hij op een literaire manier, maar toch erg toegankelijk. Voor een informatief boek van Jan Paul Schutten ga je ook even zitten en je leest het van begin tot einde uit. Hij bewandelt nooit platgetreden paden, maar weet steeds originele en boeiende invalshoeken te vinden. Zoals in Van wolf tot watje (9+), waarin de schrijver vertelt waarom dieren zijn wat ze zijn en doen wat ze doen. Of in Graaf Sandwich en andere etenswaardigheden (9+) waarin hij wat dagelijks op ons bord verschijnt met kennis van zaken en veel humor ontleedt.

Schuttens bekendste boeken zijn echter Kinderen van Amsterdam (9+, Gouden Griffel 2008) en De wraak van het spruitje (9+), twee boeken die ik helaas niet heb kunnen lezen. Het eerste omdat het om een typisch Nederlands onderwerp gaat en het tweede omdat het het boekenweekgeschenk was van de Nederlandse Kinderboekenweek, en daarom niet vast te krijgen in Vlaanderen.

mijn score:
Van wolf tot watje ====
Graaf Sandwich en andere etenswaardigheden ===

vooruit dan maar

Lettererf is ondertussen een vol jaar oud. Ik had aangekondigd er na een jaar mee te stoppen, maar kreeg toch aardig wat reacties van mensen die dat spijtig vonden. En wat doet een mens dan? Toegeven zeker...

Okée, ik ga er mee door, maar dan op mijn manier. Ik ga mezelf niet meer verplichten minstens twee keer per week iets te schrijven. Heb ik iets te vertellen, dan zal ik dat doen. Maar het probleem thuis is dat onze spruit 's morgens ontieglijk vroeg wakker wordt, waardoor we 's avonds als hij in zijn bedje ligt vaak allebei in de zetel in slaap vallen. Het bloggen schiet er dan wel eens aan in. Ik ga me niet meer in bochten wringen om dan toch iets te schrijven.

Wat je wel nog mag blijven verwachten zijn de maandlijkse lijstjes, de rubriek niet uitgelezen en af en toe een warmmakertje voor een boek dat zeker de moeite waard is.

En als iemand nog tips heeft voor een interessante rubriek, mag die het altijd laten weten.

niet uitgelezen

De gevaarlijke reis van Tove Jansson is een avonturenprentenboek voor kleuters, volledig geschreven in rijm. Misschien ligt het aan de vertaling, maar net dat rijm komt vaak erg gekunsteld over. Alsof er te dikwijls krampachtig naar woorden werd gezocht om te kunnen rijmen.

Precies daarom heb ik het boek niet uitgelezen.

de top 30 vijfentwintig jaar geleden

Een blik op de BRT Top 30 van 17 november 1984:

Smooth Operatror van Sade komt, na even te zijn weggeweest, terug binnen op 25.

Hetzelfde doet Julian Lennon met Too Late For Goodbeyes op 17.

Wild Boys van Duran Duran is de hoogste nieuwkomer op 13.

Lost In Music van Sister Sledge staat op 12.

Blue Jean van David Bowie zakt naar 11.

Ook George Michael zakt met Careless Whisper naar 10.

U2 staat op 8 met Pride.

Tina Turner stijgt naar de zevende plek met Private Dancer.

Bronski Beat blijft op 6 staan met Why.

When The Rain Begins To Fall van Jermaine Jackson & Pia Zadora stijgt van 13 naar 5.

Freedom van Wham blijft staan op 3.

Stevie Wonders I Just Called To Say I Love You wordt na negen weken van de top verstoten en belandt op 2.

En de nieuwe nummer 1 is Purple Rain van Prince.

Ongelooflijk hoeveel nummers vijfentwintig jaar later bewezen hebben de tand des tijds te kunnen doorstaan. Benieuwd of we dat over vijfentwintig jaar ook kunnen zeggen over de top 25 van afgelopen zaterdag.

dit kon ik toch niet laten

Naar aanleiding van mijn bericht van een paar dagen geleden over BV's op de Boekenbeurs vond ik op het web deze cartoon (klikken voor de vergroting). Heerlijk toch?

Floortje Zwigtman jarig

Vandaag wordt Floortje Zwigtman 35. Floortje heeft nog niet veel boeken geschreven, maar met die enkele titels die ze op haar naam heeft staan maakte ze wel gauw duidelijk dat ze een supertalent is. Twee keer een Gouden Uil (tot nu toe de enige jeugdauteur die daarin geslaagd is), een Gouden en een Zilveren Zoen bewijzen dat.

Over Schijnbewegingen (15+, Gouden Uil 2006, Gouden Zoen 2006) is al zo vaak geschreven. Met dit boek balanceert Floortje op de grens tussen jeugdliteratuur en volwassen literatuur. De opvolger Tegenspel ligt nog op mijn nachtkastje te wachten om gelezen te worden.

Maar veel liever wil ik het hebben over Wolfsroedel (14+, Gouden Uil 2003, Zilveren Zoen 2003). In de pers werd destijds vooral gediscussieerd of dit wel literatuur voor kinderen was. Het boek kreeg vaak het label 11+ opgeplakt. Laat me duidelijk zijn, Wolfsroedel is geen literatuur voor jonge kinderen, maar wie de veertien gepasseerd is, krijgt een ongemeen intrigerend boek. Wolfsroedel is een kruising tussen een historisch verhaal, een avonturenroman, een onvervalste thriller en horror. Dat maakt het voor mij tot het spannendste boek dat ik ooit gelezen heb.

Uitspraak van Floortje Zwigtman: "Ik vind het erg leuk om boeken te schrijven die in een andere tijd of een ander land spelen. Het hedendaagse Nederland ken ik te goed om het boeiend te vinden. Ik schrijf liever boeken waarbij ik zelf ook voor verrassingen kom te staan, bijvoorbeeld tijdens het onderzoek dat vooraf gaat aan het schrijven. Het graven in stapels boeken, het bezoeken van plaatsen die een rol spelen in je boek, het je helemaal inleven vind ik geloof ik nog wel het spannendste."

mijn score:
Spelregels ====
Wolfsroedel =====
Schijnbewegingen ====

balans van de boekenbeurs

Gisteren liep de Antwerpse Boekenbeurs ten einde. Ook ik ben er weer geweest. En wat me opviel is dat de beurs meer en meer het Festival van de Bekende Vlaming is geworden. Boeken van Piet Huysenttruyt, Goedele Liekens en Sanchez (The Block) stonden in grote stapels centraal bij hun uitgeverijen. Een lange wachtrij ook bij Urbanus, die zijn strips signeerde. Alhoewel, zelf tekent Urbanus natuurlijk niet. Dat doet Willy Linthout.

Ik ging ook naar een vertelvoorstelling van Gerda Dendooven. Een handvol kinderen en hun ouders luisterden mee. Maar opvallend was dat voor de voorstelling erna met Warre Borgmans veel meer publiek stond te wachten.

En daarmee verklap ik al een beetje hoe het er bij de stands van jeugdliteratuur aan toe ging. Zelfs gerenommeerde uitgeverijen als Querido veranderden het geweer van schouder. Waren er vorig jaar nog tafels vol boeken van Bart Moeyaert in de stand, dan moest je hem dit jaar in het rek aan de kant zoeken. De tafels waren nu ingenomen door boeken van Francine Oomen.

Waar natuurlijk ook een hele lange rij kinderen stond te wachten was bij een beroemde muis. Dat de muis geen Bekende Vlaming, maar eigenlijk een stel Italianen is wisten de kinderen waarschijnlijk niet. Ik vraag me trouiwens af hoeveel kinderen echt geloofden dat de schrijver van de Stiltonboeken in dat pak zat. Volgens mij heel veel. Kan je dit nog wel eerlijk noemen.

Blijkt dat de bezoeker van de Boekenbeurs gemiddeld slechts 40 euro uitgeeft. Als je je voorstelt dat er massa's boeken van Bekende Vlamingen en Populaire kinderboekenschrijvers zijn verkocht, dan denk ik dat er voor de (ik noem het maar) échte schrijvers niet veel meer overschoot.

niet uitgelezen

Ik ben zelf niet zo een grote fan van het fantasygenre. Maar als het goed geschreven is, dan kan ik wel eens een fantasyboek appreciëren. Goed, dat betekent dan dat het niet volstaat met clichés, dat de fantasyelementen origineel gekozen zijn en het verhaal meer biedt dan een simplistische strijd tussen goed en kwaad.

Omdat De kleine Odessa van Peter Van Olmen zich afspeelt in een boekenstad, wou ik me er wel aan wagen. Maar al op de tweede bladzijde van het verhaal ligt er een boek op straat dat licht geeft. En een bladzijde verder komen er duistere figuren in donkere kapmantels op de proppen (remember Lord Of The Rings) die over de grond lijken te glijden en het meisje achternazitten.

Het lijkt me allemaal al te vaak voorgedaan. Daarom dat ik dit boek niet heb uitgelezen.

gelezen in de maand oktober

Angsten Academie (Gitty Daneshvari) - 11+ ==
Voordat jij er was (Daan Remmerts de Vries en Philip Hopman) - 6+ ===
Fantasia (Geronimo Stilton) - 8+ =
Keepvogel: het diepste gat (Wouter van Reek) - 6+ ====
Wie wil er een poedel zijn, ik niet (Lauren Child) - 5+ ===

ik lees Stilton! (slot)

Ik had nog een slotconclusie beloofd na het lezen van Fantasia van Geronimo Stilton. Ik had me eerlijk voorgenomen mijn mening te herzien als het boek beter zou zijn dan ik had verwacht. Ik heb mijn uiterste best gedaan om ook wat positiefs te zien in dit boek. Maar helaas, ik heb mijn pogingen snel opgeborgen. Ik verwachtte niet veel van "Het Mooiste Kinderboek Aller Tijden", maar dat het zo slecht was had ik zelfs niet verwacht.

Ik heb mijn best gedaan om te beschrijven wat ik er niet goed aan vond. Maar eigenlijk kan je dat het best omschrijven als: 'Het ontbrak aan dingen die wél goed waren'. Die dingen die zoveel andere kinderboeken wél waardevol maken vind ik niet terug in Fantasia. Ik zeg niet dat elk boek gezegend zou moeten zijn met al deze kwaliteiten, maar als ik er geen enkele van terugvind, dan stemt me dat toch niet vrolijk:

mooie schrijfstijl: Dit boek heeft eigenlijk geen schrijfstijl. Nooit wordt moeite gedaan om iets mooi te zeggen, om te spelen met taal, of je zou de meestal flauwe naamgevingen moeten nemen.

suggestie: Ik hou van het tussen de regels lezen, maar nooit krijg je daar de kans toe met dit boek. Alles wordt expliciet vermeld. Nooit wordt de fantasie geprikkeld. Fantaseren wordt in de kinderen hun plaats gedaan.

sfeerschepping: Het wordt de lezer ontnomen zelf de sfeer te proeven. Wat hij moet voelen, wordt ook nu weer expliciet vermeld. Aan het begin van elk hoofdstuk is er bijvoorbeeld een tekening die de sfeer van het rijk waarin Geronimo beland is moet weergeven. In grote letters staat op de tekening welke geur er bij hoort. Weer wordt niets aan de kinderlijke fantasie overgelaten.

humor: De humor in het boek is van het slapstickgenre en enorm voorspelbaar, ook voor een kind van acht. Alle grappen hebben meterslange baarden.

uitgewerkte karakterschetsen: De goeden zijn goed en de slechten zijn slecht. Daarmee is alles gezegd. Toch wel een heel simplistische voorstelling.

strakke spanningsboog: Fantasia zou een spannend boek moeten zijn. Er worden ontzettend veel elementen aangehaald waarmee je een boeiend en spannend verhaal zou kunnen vertellen, maar haast nooit gebeurt er iets mee. De zes hoofdstukken waarin Geronimo telkens een ander rijk bezoekt verlopen vrijwel identiek. Bovendien wordt het verhaal zo snel verteld dat er nooit spanning kan worden opgebouwd.

goed plot: Geronimo die de feeënkoningin een zoen geeft, waardoor die wakker wordt. Komt me ergens bekend voor. Bovendien gooit men er nog wat moraliserende lessen achteraan. Moet ik nog meer zeggen?

fantasierijke illustraties: Ik hou van illustraties waarbij je nog kan wegdromen, die de sfeer van een verhaal raak vatten, maar daarnaast ook de fantasie prikkelen om buiten het verhaal verder te kleuren. En waarvan de stijl niet cliché is. De illustraties in Fantasia zijn van het genre populaire strip. Eigenlijk ontbreekt hier ook elke stijl.

Fantasia is absoluut met respect geschreven. Met respect voor de regels van de platte commercie welteverstaan. Fantasia is geen boek, het is een product. Waarbij het respect voor kinderen naar mijn mening heel ver zoek is. En dat vind ik toch de belangrijkste conclusie na het lezen van Het Mooiste Kinderboek Aller Tijden.