Ondertussen heb ik Geronimo Stiltons avonturen in Atlantis achter de rug, het rijk met de muzieknoot re. De belangrijkste vaststelling is dat dit hoofdstuk bijna identiek verloopt als het vorige avontuur in Wicca. Bij het binnenkomen vindt Geronimo nog een belangrijk voorwerp in zijn kistje. Was dat in het vorige hoofdstuk een plantje, dan is dat deze keer een gouden kammetje. Ook nu vinden de twee weer toevallig een landkaart op iets gegraveerd, deze keer op een schelp. En ook nu staat die kaart vol interessante plaatsen waar Geronimo niet eens komt. En weer gaat de tocht naar het paleis van de koningin, waar de muis toestemming vraagt om door haar rijk te reizen.
Een citaat uit het begin:
Prulletje strekte zich eens lekker uit onder een palmboom. (...) Ik ging naast hem zitten en zei; 'Gi-ga-geitenkaas wat een stilte! Eindelijk even een rustig plekje! Geen spinnen, geen schorpioenen, geen heksen. Wat kan ons hier nog gebeuren? Ha ha ha, er kan hooguit... een kokosnoot op mijn kop vallen, ha ha ha!' Op hetzelfde moment brulde Prulletje: 'Ridderrr pas op, een ko...' Er viel een kokosnoot loodrecht naar beneden... op mijn kop!
Opnieuw clichématige slapstick, maar nieuw is dat de grap zich nu al van mijlenver laat aankondigen.
Voorts zijn ook de extra's weer dezelfde als in het vorige hoofdstuk: de landkaart zoals ik al zei, maar ook weer kadertjes met wat uitleg over dingen die in het verhaal voorkomen, een raadseltje, een steekkaart van Atlantis (waarop al de namen van de koningin vermeld staan. Presidente van Vin tot Graat vind ik de beste).
Ook weer lachwekkend gemakkelijke oplossingen voor problemen: Zo daalt Prulletje voor Geronimo een trap af het water in.
Ik volgde hem bezorgd: 'Maar ik kan niet ademhalen onder water!' 'Dit is Atlantis, een buitengewone zee. Probeerrr het, hou uw kop maarr onderrr waterrr, Ridderrr!' Aarzelend hield ik mijn snuit onder de golven. ONGELOOFLIJK! IK KON ADEMHALEN!
Maar ook andere gevaartes worden met gemak overwonnen. Hoe verschalk je bijvoorbeeld een haai? Door gauw achter een rots te vluchten zodat de haai er met zijn snuit tegenaan zwemt. En een orka? Door je te verstoppen.
Prulletje brulde: 'Pas op voorrr die vis!' Terwijl we ons verstopten vertelde ik Prulletje: 'De orka is geen vis, maar een zoogdier, net zoals de dolfijnen, de walvissen en de potvissen.'
Voilà, middenin een gevaarlijke scène heeft Geronimo ook nog tijd om als schoolmeester uit de hoek te komen. Een les biologie waar eigenlijk niemand op zit te wachten.
Wat wel nieuw is in dit hoofdstuk is dat er hulp komt van een derde personage.
Opeens gleed ik uit. Het muziekdoosje viel uit mijn rugzak en verdween in de donkere diepte. Ik klauterde verder naar het strand en huilde: 'Ik heb het muziekdoosje verloren!'
(eindelijk spanning, zou je dan denken, maar helaas...)
Een zeeschildpad, twee meter lang en een halve ton zwaar, kwam omhoog uit de onpeilbare diepte. Zij hield iets tussen haar tanden geklemd, en liet het in het zand vallen.
(Moet ik nog vertellen wat het is?)
Die schildpad heet Petunia en waarschuwt Stilton en Prulletje voor Blauwbaard. De muis, de pad en de schildpad besluiten samen een club te vormen. Waarom is mij niet duidelijk. Waarschijnlijk weten de makers dat boeken over clubs het altijd goed doen bij kinderen, maar hier komt dat toch enorm geforceerd over. De Heldhaftige Drie-eenheid, De Vereniging van Sukkels en De (i.p.v. het) Broederschap der Dromers halen het niet als clubnaam, en daarom wordt het gewoon Fantasia Club.
En natuurlijk ontbreekt in dit hoofdstuk ook geen zedenles, want als Petunia afscheid neemt van Geronimo en Prulletje zegt ze: 'Bedankt voor jullie trouw, maar in het belang van de club moet ik achterblijven. Niet verdrietig zijn. Onthou goed, elke avond als de maan hoog aan de hemel staat, denk ik aan jullie en als jullie dan ook aan mee denken, zijn we bij elkaar, want... VRIENDEN DRAAG JE IN JE HART!'
Goed, dat weten we ook alweer. Op naar Dragonië.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten