Eindelijk heb ik dan toch in handen wat 'het mooiste kinderboek aller tijden' zou moeten zijn: Fantasia.
Voor ik eraan begin heb ik het boek eens goed bekeken. 378 pagina's is veel, zeker als je er niet veel van verwacht, maar gelukkig is de hoeveelheid tekst per bladzijde erg gering. Wat me ook opvalt is de afwisseling. Het verhaal wordt afgewisseld met kleine en grote prenten, weetjes, raadsels... Op het einde krijg je zelfs het Fantasia woordenboek. En elk hoofdstuk is gemiddeld slechts drie pagina's lang. Dat verlaagt natuurlijk de drempel waar ik voor sta.
Op de binnenflap staat een stukje tekst van meneer Stilton zelf, waarin hij de lezer uitnodigt hem te volgen naar Fantasia voor een geweldige opdracht met duizenden schorpioenen, doodenge heksen, een enorme spin en levensgevaarlijke (stinkende!) trollen. Even lijkt het alsof ik Eddy Wally hoor spreken. Ik, die vind dat je een goede auteur vaak kan herkennen aan de zuinigheid waarmee hij met bijvoeglijke naamwoorden omgaat, houd mijn hart al vast. Gelukkig zal later blijken dat het toch niet die kant op gaat.
Eerst wordt de Fantasia Club (moet dat niet Fantasiaclub zijn?) voorgesteld. Ik vermoed dat het hier om de belangrijste personages van het verhaal gaat. Met Geronimo Stilton zelf natuurlijk, maar ook bijvoorbeeld figuren als Prulletje Prulschrijver (een pad die ervan droomt een bestseller te schrijven), Prinses Drakelijntje (die Geronimo zal gidsen in Dragonië, het rijk van de draken), Boletus (Geronimo's gids doorheen Miniatura, het rijk van de kabouters) en Reus (gids in Immensia, het rijk van de reuzen). Of het hier om flauwe associaties of om geweldige taalvondsten gaat laat ik in het midden. Wat wel opvalt is dat alle figuren uit een ander rijk komen en dat ze elk op hun beurt Geronimo zullen leiden doorheen hun land. Dat doet me vermoeden dat de verhaallijn erg simpel zal zijn: kaarsrecht vooruit, steeds volgens hetzelfde stramien, wat natuurlijk het eenvoudigste is dat je kan hebben. Afwachten of dit klopt.
Wordt vervolgd.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Prima natuurlijk, dat een auteur lezers die toch al wat bevreesd zijn voor dikke boeken, er voor zorgt dat het lezen hen makkelijk wordt gemaakt.
BeantwoordenVerwijderenZeker niets mis mee, Richard. Ik geef grif toe dat in sommige kinderboeken te weinig wit zit. Dat is het probleem niet bij Stilton.
BeantwoordenVerwijderenMaar ik hoop toch ook dat het boek ergens over gaat.