liever zo dan met een sms-bericht

Er zijn van die mensen die denken dat in de nacht van oud naar nieuw werkelijk iedereen tot aan de ochtendzon aan het vieren is. Laat ik het voor hen even duidelijk stellen: dat is niet vanzelfsprekend zo.

Vroeger deden wij op oudjaar ook mee aan schranspartijen, gevolgd door eindeloos dansen en met een intermezzo van vuurwerk waarbij de knallen toch belangrijker waren dan het lichtspektakel. Maar nu hebben wij een kind. Een kind dat nog niet beseft wat een oud en een nieuw jaar is en er dus geen rekening mee houdt dat het mama en papa op nieuwjaarsochtend best wat langer kan laten slapen. Bovendien moest mijn vriendin vandaag sowieso om kwart voor zes haar bed uit, want in de zorg moet er ook op nieuwjaarsdag gewerkt worden. We hielden het dus bescheiden gisteravond onder ons tweetjes. Met olijfjes en kaas en een glaasje wijn. En om middernacht gaven we elkaar een innige zoen op de mond en trokken naar bed. Om te slapen.

Maar dat had de vierende massa niet begrepen. De hele nacht door werden we wakkergebiept door mensen die ons per sms absoluut een gelukkig nieuwjaar wilden wensen. Liefst nog verschillende keren na elkaar, om er zeker van te zijn dat de berichtjes toch zouden toekomen. We vlogen dan telkens recht in ons bed, gromden wat en probeerden ons hoofd nog dieper in ons kussen te duwen. En de gsm uitzetten was geen optie, want mijn vriendin gebruikt hem als wekker.

Dus aan iedereen die ons op zo een bericht trakteerde: ik wens jullie in 2010 minstens één slapeloze nacht op een moment dat je de slaap goed kan gebruiken.

Aan alle anderen: ik wens jullie heel veel rust, zodat je uitgeslapen dat kan doen wat het leven bijzonder maakt.