zeker lezen

Moeder nummer nul

(Marjolijn Hof)

Mijn schema kreeg twee moederhokjes. In het ene hokje schreef ik: moeder 1, dat was mijn eerste moeder. In het andere hokje schreef ik: moeder 2, dat was mijn moeder van nu. Ik kreeg meteen spijt. Mijn moeder van nu was plotseling nummer twee geworden. Snel, voordat de juf het kon lezen, gumde ik alles uit en vulde de hokjes opnieuw in. In het eerste hokje schreef ik: moeder 0. In het tweede hokje: moeder 1.

Een hoogst originele invalshoek vinden voor een verhaal lijkt stilaan het patent te worden van schrijfster Marjolijn Hof. Was dat in het bekroonde Een kleine kans (Gouden Uil 2007 en Gouden Griffel 2007) nog de kinderlijk logische kansberekening van hoofdpersonage Kiek, in Moeder nummer nul is dat de naam die hoofdpersoon Fé geeft aan zijn biologische moeder. Fé heet eigenlijk Fejzo en is geadopteerd. Fejzo is als baby afgestaan door zijn biologische moeder, die de oorlog in Bosnië heeft meegemaakt. Zijn vriendinnetje Maud wakkert zijn nieuwsgierigheid naar zijn biologische moeder aan. Niet alleen voor Fés ouders is dat even schrikken, vooral zijn pleegzus Bing, die als Chinese baby te vondeling is gelegd, heeft het er moeilijk mee dat er voor Fé wél kansen zijn om zijn biologische moeder te kunnen vinden.

Marjolijn Hof verplaatst zich opnieuw magistraal in de denkwereld van een 11-12-jarige. De psychologie waarmee ze haar personages weergeeft is enorm gevat en houdt tegelijk het verhaal ook erg luchtig. Ondertussen doorkruisen nog andere personages en thema’s het verhaal, zoals een eerste verliefdheid, Fés passie voor tekenen en zijn verzameling prentkaarten over dieren en de vooroordelen tegenover een dakloze broodjatter. Zij geven het verhaal nog meer body.
De verhaallijn blijft de hele tijd strak gespannen staan. En alhoewel Fé heel nieuwsgierig is naar moeder nummer nul, toch is hij nog niet echt rijp om hierin al ver te gaan. Marjolijn Hof heeft dan ook een einde bedacht waar zowel de lezer als Fé, maar ook Fés ouders en zus Bing vrede mee kunnen nemen.
Een heerlijk, origineel, inhoudelijk sterk maar tegelijk ook erg luchtig en vlot leesbaar verhaal. Een verhaal dat volledig in de lijn ligt van Een kleine kans en verraadt dat er wel degelijk zoiets als een Marjolijn Hoflabel bestaat.

Voor 10+

mijn score: ====