een formidabel kerstfeest

Dat wens ik aan iedereen. Deze kerst mag dan officieel uitgeroepen zijn tot witte kerst, bij ons is alles groen, op hier en daar een klein vlekje sneeuw na dat nog weigert te smelten. Maar kerstsfeer is er alleszins wel. Daar zorgt onder andere deze kerstboom voor (klik op de foto om te vergroten). Hij staat bij ons in de buurt en werd versierd door een man die de zeventig al gepasseerd is. Wars van alle trends, met lichtjes in alle kleuren. Als je op de foto naar de lichten van de passerende auto kijkt of naar de straatverlichting verder in de straat, dan krijg je ongeveer een idee hoe hoog de boom is.

Wat ik met mijn simpel fototoestelletje niet kan weergeven, is de hoeveelheid licht die de boom uitstraalt. Maar geloof me: in het echt is hij nog veel indrukwekkender.

de hangende kerstman

En hier en daar verschijnen ze toch weer: kerstmanpoppen bengelend aan dakgoten, vensterbanken, balkonnen, laddertjes...

Is er iemand die aan de eigenaars van zulke kerstmannen kan uitleggen dat dit anno 2009 wel heel erg uit is?

ik wil u feliciteren

Tenminste als u met het etaleren van uw kerstversiering hebt kunnen wachten tot vandaag, want dan hoort u bij de wijze mensen die begrepen hebben dat er voor alles een juiste tijd is.

Er zijn er nochtans die al een maand geleden de lampjes in hun tuin hebben doen branden. Ik begrijp daar niets van. Net zo min als van skivakanties in het paasverlof, zomercarnavalstoeten en winterbarbecues .

Voor mij begint de kersttijd niet voordat Sinterklaas weer naar Spanje is gaan varen. De solden zijn voor januari. Maart is de tijd van de krokussen en april van de narcissen. Sangria drink ik alleen in de zomer. Met kinderen praat ik niet over school voor het einde van de zomervakantie. Speculaas en marsepein mogen vanaf 11 november. En vanaf vandaag dus kerst. Tot aan Driekoningen.

gelezen in de maand november

Het leven van Jenna Fox (Mary E. Pearson) - 14+ ===
Maankind (Hilde Vandermeeren en Anne Westerduin) - 8+ ===
De terugkeer van Melisse (Per Nilsson) - 14+ ===
De fanfare van Heuvelbos (Henri van Daele en Klaas Verplancke) - 10+ ==
Welterusten iedereen (Edward van de Vendel en Sebastiaan Van Doninck) - 4+ ====
Toto Aroma (Roberto Piumini en Cecco Mariniello) - 7+ ==
Boem! (Mark Haddon) - 10+ ====
Binkie Buikschuiver (Jeanne Willis en Tony Ross) - 5+ ===
Het land van de grote woordfabriek (Agnès de Lestrade en Valerio Docampo) - 6+ ====
Het boek van Mannetje Koek (Lorraine Francis en Pieter Gaudesaboos) - 3+ ===
Mannetje Koek schrijft een boek (Lorraine Francis en Pieter Gaudesaboos) - 5+ ===
Ik dacht dat het ergste nog moest komen (maar dat was niet zo) (Brigitte Minne) - 13+ ===

wat moeten we met de nieuwe Gaudesaboos?

Pieter Gaudesaboos heeft samen met Lorraine Francis twee nieuwe prentenboeken gemaakt. Twee boeken rond een nieuw personage: Mannetje Koek. Perfect afzonderlijk te lezen, maar toch zijn de twee met elkaar verbonden. Wil je het volgens de regel doen, dan lees je eerst Mannetje Koek schrijft een boek en daarna Het boek van Mannetje Koek.

Dat laatste is alleszins het meest toegankelijke en lijkt ook voor de jongste kleuters geschreven. Het is even wennen aan de personages, die louter voorwerpen zijn, zoals een koek, een kastanje, een schaal met erwtjes (die op zich een eenheid is, maar ook weer een hoeveelheid, want elk erwtje lijkt ook afzonderlijk een personage te zijn) of een bolletje kaas. Die keuze is niet echt functioneel, maar best wel grappig. Het hoofdpersonage Mannetje Koek viert zijn verjaardag. Voor de rest steunt dit prentenboek op bekende formules. Herhaling, zo komt er na elke dubbele pagina een nieuwe gast, die een cadeau meebrengt. Nieuwsgierigheid opwekkend, want op het einde van elke dubbele pagina wordt de vraag gesteld wie er nu aan de deur zou staan. Wie goed kijkt kan het silhouet van de nieuwe gast al achter het raam herkennen. En ondertussen groeit het aantal personages in de zetel van Mannetje Koek.

Mannetje Koek schrijft een boek vraagt heel wat meer van de lezer. Voor oudere kleuters ook, lijkt mij. Mannetje Koek is jarig, zijn vrienden willen hem bezoeken, maar Mannetje Koek heeft geen tijd. Hij schrijft een boek over zijn leven. De vrienden, die bang zijn dat er genante details over hun leven in het boek zullen voorkomen, besluiten 's nachts Mannetje Koeks huis binnen te dringen en de pagina's over henzelf uit te scheuren. Maar het boek loopt weg, komt onderweg weer andere personages tegen die erin willen lezen, waardoor het boek letters verliest. Het verhaal maakt te veel bochten en is vaak te ver gezocht voor een kind van vijf en zelfs ouder. Het lijkt alsof Gaudesaboos en Francis van twee verhaallijnen hebben willen samensmelten. Net zoals het eerste lijkt dit boek me ook wat te abstract. Daartegenover staat dan wel dat de beeldtaal magistraal is uitgewerkt, met heel veel te ontdekken in de kleinste details. Ongelooflijk bijvoorbeeld hoe heel het verhaal op de achterflap in één enkel schema wordt weergegeven.

Heel moeilijk om dit boek te beoordelen.

Pieter Gaudesaboos houdt ervan grenzen te doorbreken. Het is duidelijk dat hij zowat carte blanche krijgt van zijn uitgeverij. Maar misschien zou het eens niet slecht zijn als er binnen Lannoo toch eens iemand zou zeggen dat hij zijn doelgroep niet uit het oog mag verliezen. Gelaagdheid maakt van kinderboeken heerlijke boeken, maar voorwaarde blijft wel dat de basislaag voldoende dik moet zijn.

Ik weet het, dat zeg ik niet vaak...